مخمورم پرخواره اندازه نمی دانم

جز شیوه آن غمزه غمازه نمی دانم

یاران به خبر بودند دروازه برون رفتند

من بی ره و سرمستم دروازه نمی دانم

آوازه آن یاران چون مشک جهان پر شد

ز آواز بشد عقلم آوازه نمی دانم

تا روی تو را دیدم من همچو گل تازه

گشتم خرف و کهنه ار تازه نمی دانم

گویند که لقمان را یک کازه تنگی بد

زین کوزه میی خوردم کان کازه نمی دانم